” Nico Heilijgers (bas en zang), Chi-Ron Schut (gitaar), Elmore James van Dodewaard (drums), Leon van Etten (drums en zang), Tim Birkenholz (gitaar) en de achtergrond zangeressen Ylvalie Dik & Monique ‘Moon’ Anderson.
Ja, als dat allemaal op het podium staat is het podium toch wel aardig vol zou je zeggen. Zeker met die twee drums. Gelukkig is het een groot podium in de grote zaal van ‘Hedon’ te Zwolle. Want daar was ik natuurlijk deze bewuste dinsdag 21 september om 20:00 uur exact, bij ‘Bluesworld Café’ van ‘RTV Focus Zwolle’, het maandelijkse live radioprogramma van Tonio Aa. Normaal op de eerste dinsdag van de maand, maar deze avond zou je weer de (her)kick-off kunnen noemen van deze concerten sinds die corona ellende.
Wij waren natuurlijk bij “Ralph de Jongh & Band”. Ja, ik zou hem bijna vergeten, maar niet heus natuurlijk. Om Ralph kun je gewoon niet heen. Toen ze begonnen te spelen dacht ik ook echt even… oh jeeh, wordt het zo’n avond? (Na een paar nummers al) Ik vond het niet mijn smaak, het was mij wat te psychedelisch en erg druk, maar gelukkig veranderde dat (voor mij dan) snel. En het knalde er vanaf. Ik dacht echt, als hij dit twee uur vol houdt? Petje af.
Zo, en wie na een paar nummers nou nog niet wakker was en niet wist waar hij zich bevond had net zo goed thuis kunnen blijven, want die zou ook niet meer wakker worden denk ik. Goed, iedereen was bij de les. We waren bij Ralph de Jongh en zijn band.
Heftige nummers werden afgewisseld met hele mooie en rustige ballads. Eén van die ballads is bijvoorbeeld ‘Dedication to Leadbelly’. Echt een schitterende ode aan Huddy Ledbetter waar ook, in 1977, een prachtige documentaire film over zijn leven van is gemaakt. Huddie was met name een folkzanger en gitarist, maar veel van zijn muziek is in de blues terug te vinden.
Leuk weetje misschien. Eén van de bandleden is door zijn vader, de blueszanger Anthony van Dodewaard, ook naar zo’n oude legende vernoemd. Elmore James. Prachtig toch? Hoef je nooit naar een artiestennaam te zoeken.
Jammer dat het geluid niet helemaal in orde leek. Ook Moon constateerde dat en liep even naar de zijkant van het toneel en nadien ging het veel beter. Ik hoorde daarvoor soms helemaal niets van de backing vocals en ook een drum en een gitaar, eigenlijk de linkerzijde, was niet altijd goed te horen.
Maar dat alles hoor je niet terug op de cd. Ja want Ralph laat ook van deze avond weer een cd maken. Dat wordt dan zijn 62e cd volgens mij. En ik, die dacht bijna alles van Ralph te hebben, kom daarmee tot de conclusie dat het net iets meer is dan een derde. Deze cd is al te beluisteren via Spotify. Het is een dubbel cd geworden, want anders kunnen die twee uur en een kwartier muziek er niet op natuurlijk. En de ellende is, dat als ik die op zet, terwijl ik dit stukje probeer te tikken, ik iedere keer afgeleid wordt. Je kunt bij deze cd gewoon nou eenmaal niet geconcentreerd werken. Daarvoor gebeurd er te veel. Dat is op het podium natuurlijk ook duidelijk te merken. Je komt ook ogen te kort. Ralph gaat regelmatig buurten bij één van zijn gitaristen of bij de dames. Maar ook de bandleden zelf staan of zitten bijna geen van allen stil. De passie straalt er bij iedereen vanaf. Dat is prachtig om te zien. Je voelt het gewoon als je in de zaal zit.
Ook aan andere dingen kun je zien wat een groot vakman Ralph niet alleen is, maar ook de mensen om hem heen. Zo had hij ook wat problemen met zijn gitaarpedalen. Hij moest er zelfs voor door op zijn knieën, maar alles gaat gewoon door, zelfs als een kabel loslaat is het Chi-Ron die het tussentijds even in orde maakt terwijl Ralph gewoon doorzingt. Een ieder weet dat ik nogal wat concerten zie en als ik dan de vergelijking maak van nog geen week voor dit concert, dan zegt dat allemaal al genoeg.
Om nog een paar mooie titels te noemen van deze avond, dan denk ik aan ‘Still learn to surrender’, ‘Travelling’, ‘Now’ en ‘Happy’. Vooral ‘Give’ vind ik erg mooi. Ralph houdt ook niet zo van erg lange titels. Van de veertien nummers die ze hebben gespeeld is de helft getiteld met slechts één woord.
Iedereen dacht geloof ik wel van wanneer trekt hij nou de klompen aan die hij voor zich heeft staan. Twee paar stonden er. En ja hoor tijdens het slotakkoord, zo’n 20 minuten voor 22:00 uur, kwamen ze tevoorschijn. Eén paar voor de handen en één paar voor aan de voeten natuurlijk. Na tien uur kwamen er nog twee toegiften en die staan ook gewoon op de cd. Tja, ook deze toch maar weer aanschaffen. Mooie herinnering.
Over het gehele concert bezien was het een erg afwisselend concert. Met prachtige ballades maar ook ruige rock.
En als je dan ook bekijkt dat er alleen maar eigen werk van Ralph wordt gespeeld, kun je niet anders zeggen, wat goed, wat goed.
Zoiets dus. Schitterend. ”
Gerrit Kuik.
Thank You Gerrit!!