26 april TRIO + FRIENDS dubbel optreden @Proeflokaal ‘t Kantoor 21uur!!!
Dat wordt een prachtig begin van de Koningsnacht in Groningen met Ralph de Jongh Trio en ook nog met Friends erbij om de release van de nieuwe 4 cd box te vieren!! En Max en Moon doen ook nog mee. Iedereen zingt, dus zijn we met 7 zangers op het podium en twee drummers, twee gitaristen , bas & bluesharp!
in het Proeflokaal. Kolendrift 19 Groningen.
Marcel Wolthof: drums
Nico Heilijgers: bas
Moon Anderson: zang
Leon van Etten: drums
Almar Fernhout: gitaar
Max Joosten: bluesharp
Ralph: zang en gitaar
27 april QUANTUM Release Amersfoort Hoogland (Nederland) Cafe de Noot Hoogland (Nederland) Koningsdag Amersfoort om 15uur lekker binnen in 1 van de mooiste muziektempels van Nederland bij de Noot met lekker koud bier van de tap, waar de plaat ook is opgenomen door engineer & maatje @Marc Hullegie
30 april Berlin Biergarten am Köpenicker Hof Hof
1 mei Fest der Linken+ Ralph auf Holzschuhe & Max auf Harp in Berlin at Köpenicker Hof!
2 mei Ralph im Spieker Eckernfoerde!
3 mei Kappeln Die Palette Restaurant & Kunstcafét & Kunstcafé & Kunstcafé
4 mei @ram rod Ahrensburg
5 mei Sonja Wachter Sonja Wachter Gallery Theater 19.00Uhr in der Galerie S. Wachter, am Urwald 2, 26340 Neuenburg. Tickets unter 044527866
10 mei met Ewa De Kleine Antonius, Zeerijp
11 mei Ralph trekt z’n stoute klompen aan in Kwadendamme@Kwadendamme Bluesfestival
12 mei TRIO + Ewa Pepper -- Violinist dubbel optreden Cultureel Café de Amer de Amer
18 mei TRIO met Elmore James && Nico HeilijgersTHEATER Cafe EisseshofStichting Stichting Regiotheater Niehove
19 mei Rockcafe Taste e met Alan Gascoigne FASTEN YOUR SEATBELTS! We are going to flYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY!
#videoclip #officialrelease DWDD Maloe Melo Maloe Melo Home of the blues And More
25 mei Herman Brood Museum & Experience Zwolle museum!!!!
1 juni TRIO Gasterij de Driesprong Slochteren
8 juni Theater De Cool Heerhugowaard solo
9 juni solo Buckshot Café Groningen
22 juni dordrecht besloten
23 juni Cafe De Hete Brij Zwolle
28 juni TRIO Omrop Fryslân + Het Wapen van Drenthe Roden TRIO
6 juLIi TRIO + EWA Eetcafé Eetcafé Ons Noabershoesr
20 juli Rock Your Boots BAND XL festival Dedemsvaart
21 juli Art Carnivale BAND XL
26 juli TRIO Harlingen
27 juli Bremen Arberger Hof(Germany Arberger Hof)
28 juli Knisslingen Zweden
4 augustus @WitzenhausenMiko & Ralph in Ringelnatz
18 augustus Ralph de Jongh in De Witte Bal Assen
n.b. Amer Concert: Ga concert doen in avond. ‘s Middags speel ik met Ewa Pepper en ‘s avonds ga ik met het trio optreden met als extra gast Ewa Pepper. Ff stuk Quantum doen. Reserveer je kaarten voor dit Amer concert nu! @ cafedeamer.nl Cultureel Café de Amer
En niet te vergeten:
4 cd box nu gesigneerd te bestellen in de shop:
https://ralphdejongh.com/…/http-ralphdejongh-com-product-…/A
https://ralphdejongh.com/product-category/cd/
Ook met goede Duitse vertaling door Reinhard Penning nu de nieuwste Quantum recensie door @Willem Castillo Blanco Blankenburgh
en het voorlopige tourschema van maart en april en stukje mei.
DE SCHRIJFKEIZER Willem Castillo Blanco Blankenburgh schreef dit over mijn CRAZY DOUBLE VINYL QUANTUM / CD 1 QUANTUM
Ralph de Jongh – Quantum CD 1
Schrijf even een recensie, zeiden ze. Sure thing. Ik zet die plaat op. Fuuuuck. Ik snap pijlsnel dat dit bij uitstek geen spul is om te analyseren. Dit moet je voelen, ondergaan, opvreten. Je moet méé in die trip. De stem, gitaar en meesterlijke band van blueskoning Ralph de Jongh, dat zijn oerkrachten. Je hoort hier geen betekenisloze rommel uit het brein, maar diepe emotionele trillingen uit het hart, het scrotum en de diepste krochten der ziel. Laat ik dus maar met mijn derde oog kijken naar de audio die de kamer indampt vanaf Quantum – een compleet in de studio geïmproviseerd album. Op de openingstrack zingt Ralph het zelf al: “Let the light sound right through you”. Ik open mijn ziel en laat dat licht binnen, halle-fucking-lujah. Wat zie ik?
‘School’. Een episch ritueel in D. Achttien minuten maar geen seconde te veel. Ik zie Ralph hoog boven het waarneembare universum zweven op de sofa van een kosmische psychiater. Die trouwens een beeldschone vrouw is, gemaakt van gouden sterrennevels. Ralph biecht zijn shit op, soms fluisterend, soms gillend, soms hijgend, soms krankzinnig dansend op die divan. Alles moet eruit. Soms knarsen de gitaren met zoveel gevoel dat er een paar planeten exploderen.
‘On The Rolling Wave’. Een broeierige groove in A, waar Ralph met fijne groffe korrel overheen schuurt. De lyric die me beetgrijpt is “Telepathic raaannngge”. Als Ralph’s stem en snaren hier gezamenlijk in een briljante solo uitbarsten zie ik hem als een supervillain stoute blueslicks projecteren in de hoofden van de wereldbevolking, met een maf hoofddeksel dat telepathische golven versterkt.
‘Message’. Een ondeugend dansbaar rockertje in A, waarbij ik Ralph met Iggy Pop-achtige stuiptrekkingen rond zie swaggeren in een gruizig nachtcafé. Hij zingt: “I need a little shot of… in the middle of the night” en “I need a little crumb of… in the middle of the night”. Ralph, bel me een keer als je gaat stappen. Dit nummer zou trouwens een hit zijn geweest in de sixties of seventies. No joke.
‘Mad, Mad, Mad’. Lekkere rockerd in D. Een hele sterke sollicitatiebrief om bij de Stones zowel de posities van Jagger als Richards in te nemen. Ralph danst met zijn lippen getuit over het podium van Madison Square Garden, ergens midden jaren 70. Ballonnen stijgen op. Ralph neemt nonchalant een haal van een joint uit het publiek. Meisjes trekken hun truitjes omhoog.
‘BOY BOY BOY’. Een vlammende bluesrocker in D. Ik zie iemand voor een volle collegezaal afstuderen in de genderstudies met dit nummer als onderwerp. “De Jongh lijkt hier een statement te maken over de sociaal-culturele aspecten van het man- of vrouw-zijn en zijn eigen positie daarin.” Daarna verschijnt Ralph zelf om onder luid gejuich benoemd te worden tot Emeritus-Hoogleraar in de Dirty Rock ‘n’ Roll.
‘Heart School Lover’ Een prima stamper met de akkoorden G, A en C, omlijst door een koor van dronken engelen. Ergens hier bezingt Ralph zijn trademark: de klompen die hij op het podium vaak als kickdrum gebruikt. Ik zie Ralph op die enorme houten stappers als een blonde reus door een glooiend heuvellandschap struinen, met aan de straalblauwe hemel een hartvormige zon die hem de weg wijst op zijn levenspad. De school van het hart.
‘On The Dance Floor’. Funky shit in E, met een schitterende apengeile breakdown. Het is weinigen gegeven om de lyric ‘On The Dancefloor’ er op zo’n wijze uit te persen dat de luisteraar je serieus neemt, maar Ralph brengt hem met de overtuigingskracht van een ware profeet. Ik zie hem met één goddelijk snaargebaar de zeeën scheiden.
‘Fly’. Mooi. Een gepijnigde ballade in B-mineur met drank, drugs en de zucht naar ontsnapping en waarheid. Op een Perzisch tapijt vlieg ik met Ralph mee, ver boven onze aardse problemen. In de hogere luchtlagen komen we wat ijl kreunende gitaren tegen. Verdwaalde vogels groeten ons, en pinken ook maar een traan weg. Stratosferisch goed.
‘Going Away to Stay’. Een wonderschone introspectieve beschouwing in E. Over golven van gevoelens peddelt Ralph noest voort, op zoek naar rust en troost in de wetenschap dat niets eeuwig is. Hij kijkt naar de horizon als een verweerde kapitein. “Going away to the ocean, going away to stay”.
‘Old Country Road’. Een gloedvol getokkeld bluesje in G, vol harde waarheden: “a man has to learn, a man has to burn”. Gelukkig is er ook hoop: “I’ll be born my friend. Once more in my life I can feel paradise inside.” Ik zie Ralph als een tv-weerman die aankondigt dat er na sneeuwstormen en wanhopige rukwinden toch weer een nieuwe lente zal aanbreken, en dit met zoveel panache doet dat hij nog weken later berichten ontvangt van kinderen die hem willen zijn, en van vrouwen die hem moeten en zullen beminnen in een weiland.
‘Ease’. Melancholische vibes in D. Een slidegitaar als een eenzame cowboy trapt de deurtjes open en neemt ons mee naar binnen in Ralph’s saloon van blues en hoopvolle dromen.Daar zitten de emoties nu eens vrij kalm te kaarten. Bartender Ralph spreekt je berustend toe: “We’re gonna be allright”.
‘Angel’. Een bevlogen liefdeslied met een goddelijke gitaarintro. Ralph begint alleen en triest. “I’m hiding in the darkness, mama”. Maar als een opperwezen schept hij licht in zijn eigen duisternis, en lijkt dan zowel een geliefde als het leven zelf te omarmen. Hoe krijgt Ralph de Jongh het met zijn fenomenale band voor elkaar om zo’n rijk panorama van gevoelens te schilderen? “Not a billion words, can explain this mystery”, zingt hij.
En dan bestaat Quantum uit nóg drie cd’s of vinylplaten. Luister met je derde oog, en laat bluesguru Ralph de Jongh je ziel masseren. Verlichting zal je deel zijn.
DE SCHRIJFKEIZER hat dies über mein CRAZY DOUBLE VINYL QUANTUM / CD 1 QUANTUM geschrieben.
Ralph de Jongh – Quantum CD 1
Schreib eine Rezension, sagten sie. Klar doch. Habe die Platte aufgelegt. Fuck! Dies ist nicht das Zeug, das man analysieren muss. Du musst das fühlen, es in dich aufnehmen, es erleben. Du musst auf dieser Reise mehr tun. Stimme, Gitarre und meisterhafte Band des Blues-Königs Ralph de Jongh, das sind Urkräfte. Hier hört man kein bedeutungsloses Durcheinander aus dem Gehirn, sondern tiefe emotionale Schwingungen aus dem Herzen, dem Scrotum und den tiefsten Winkeln der Seele. Lasst mich also mit meinem dritten Auge auf den Ton schauen, der von Quantum im Raum verdunstet – ein komplett improvisiertes Album im Studio. Auf dem Eröffnungsstück singt Ralph es selbst: “Lass das Licht durch dich hindurch klingen”. Ich öffne meine Seele und lasse das Licht herein, halle-fucking-lujah. Was sehe ich da?
“School”. Ein episches Ritual in D. Achtzehn Minuten, aber keine Sekunde zu viel. Ich sehe Ralph hoch über dem wahrnehmbaren Universum auf dem Sofa eines kosmischen Psychiaters schweben, der übrigens eine schöne Frau ist, aus goldenem Sternennebel. Ralph gesteht seinen Shit, mal geflüstert, mal schreiend, mal hechelnd, mal keuchend, mal verrückt tanzend auf dem Sofa. Alles muss raus. Manchmal streicheln die Gitarren mit so viel Gefühl, dass ein paar Planeten explodieren.
“On The Rolling Wave”. Eine sinnlicher groove in A, über den Ralph mit feinen und groben Körnern reibt. Der Text packt mich, ist “Telepathic raaannngge”. Als Ralphs Stimme und Gitarre hier zu einem brillanten Solo zusammengehen, sehe ich ihn, wie er unartige Blueslicks wie ein Super-Bösewicht in die Köpfe der Weltbevölkerung projiziert, mit einer albernen Kopfbedeckung, die telepathische Wellen verstärkt.
“Message”. Ein ungezogener tanzbarer Rocker in A, wo ich Ralph in einem grausamen Nachtclub mit Iggy Pop-ähnlichen Krämpfen herumschwirren sehe. Er singt: “Ich brauche einen kleinen Schuss… mitten in der Nacht” und “Ich brauche einen kleinen Krümel… mitten in der Nacht”. Ralph, ruf mich an, wenn du auf die Suche gehst, ich gehe mit. Dieser Song wäre in den 60er oder 70er Jahren ein Hit geworden. Kein Witz.
“Mad, Mad, Mad”. Schöner Rocker in D. Eine ganz, ganz starke Bewerbung, um die Positionen von Jagger und Richards bei den Stones zu übernehmen. Ralph tanzt mit gespitzten Lippen über der Bühne des Madison Square Garden, irgendwo Mitte der siebziger Jahre. Luftballons starten. Ralph nimmt lässig einen Joint aus dem Publikum. Mädchen ziehen ihre Pullover hoch …
“Boy Boy Boy”. Ein flammender Blues-Rocker in D. Ich sehe jemanden, der vor einem vollen Saal mit diesem Song als Subjekt einen Abschluss in Gender Studies macht. De Jongh scheint hier eine Aussage über die soziokulturellen Aspekte des Männlichen oder Weiblichen und seine eigene Position darin zu machen. Ralph selbst scheint dann unter lautem Jubel zum Emeritus Higher Professor im Dirty Rock ‘n’ Roll ernannt zu werden.
“Heart School Lover”. Ein klasse Mitstampfer in den Akkorden G, A und C, umrahmt von einem Chor betrunkener Engel. Irgendwo hier singt Ralph von seinem Markenzeichen: den Clogs, die er oft als Kickdrums auf der Bühne benutzt. Ich sehe Ralph, wie er auf diesen riesigen Holzschuhen wie ein blonder Riese durch eine hügelige Landschaft wandert, mit einer herzförmigen Sonne am strahlend blauen Himmel, die ihm seinen vorgegebenen Lebensweg zeigt. Die Schule des Herzens.
“On The Dance Floor”. Verrückter funky Stoff in E, mit einem schönen, affengeilen Zusammenbruch. Es gibt nur wenige Leute, die den Text ‘On The Dancefloor’ verstehen, aber Ralph bringt ihn mit der Überzeugungskraft eines wahren Propheten. Ich sehe ihn mit einem göttlichen Schnappschuss die Meere trennen.
“Fly”. Wunderschön. Eine schmerzvolle h-Moll-Ballade mit Getränken, Drogen und dem Verlangen nach Flucht und Wahrheit. Auf einem persischen Teppich fliege ich mit Ralph, weit über unseren irdischen Problemen. In den höheren Sphären treffen wir auf einige sanft stöhnende Gitarren. Verlorene Vögel begrüßen uns und vergiessen einige Tränen. Stratosphärisch gut.
“Going Away to Stay”. Eine wunderbare introspektive Kontemplation in E. Ralph rudert über Gefühlswellen und sucht nach Frieden und Trost in dem Wissen, dass nichts ewig ist. Er schaut zum Horizont wie ein verwitterter Kapitän. Geh zum Ozean, um weg zu gehen, um zu bleiben”.
“Old Country Road”. Ein glühend gezupfter Blues in G, voll von harten Wahrheiten: “Ein Mann muss lernen, ein Mann muss brennen”. Glücklicherweise gibt es auch Hoffnung: “Ich werde als mein Freund geboren. Noch einmal in meinem Leben kann ich das Paradies im Inneren spüren”. Ich sehe Ralph als Fernseh-Wetterfrosch, der ankündigt, dass nach Schneestürmen und verzweifelten Böen ein neuer Frühling kommen wird, und zwar mit so viel Schwung, dass er Wochen später Nachrichten von Kindern erhält, die sein wollen wie er, und von Frauen, die ihn auf einer Wiese lieben müssen und werden.
“Ease”. Melancholische Stimmung in D. Wie ein einsamer Cowboy öffnet eine Slide-Gitar die Türen und führt uns in Ralphs Salon des Blues und der hoffnungsvollen Träume hinein. Dort spielen die Emotionen ausnahmsweise einmal ganz ruhig Karten. Barkeeper Ralph wendet sich mit einem beruhigenden Satz an dich: “Wir werden es schaffen”.
“Angel”. Ein inspiriertes Liebeslied mit einem göttlichen Gitarren-Intro. Ralph beginnt allein und traurig. “Ich verstecke mich in der Dunkelheit, Mama”. Aber als höheres Wesen erschafft er Licht in seiner eigenen Dunkelheit und scheint sowohl einen geliebten Menschen als auch das Leben selbst zu umarmen. Wie schafft es Ralph de Jongh mit seiner phänomenalen Verbindung, ein so reiches Panorama von Gefühlen zu malen? “Keine Milliarde Worte, kann dieses Geheimnis erklären”, singt er.
Und dann besteht Quantum noch aus weiteren drei CDs oder Vinylplatten. Höre mit dem dritten Auge zu und lasse dich von Bluesguru Ralph de Jongh deine Seele massieren. Die Erleuchtung wird Dein sein.
Übersetzt bei Reinhard Penning.