De Nederlandse bluesheld Ralph de Jongh heeft de afgelopen jaren al veel producties op zijn naam gezet. Zowel op plaat als op het doek is hij zeer actief. De kunstenaar pur sang weet daarmee zijn volgers ook regelmatig goed te verrassen. Eigenlijk worden hun oren met zijn muzikale releases stuk voor stuk in de watten gelegd. Waar hij eerst nog met eet trilogie kwam, heeft hij nu nog meer heets in petto voor de muziekliefhebber: Quantum. Deze box telt zelfs vier schijven.
Op de eerste schijf wordt eigenlijk een samenvatting gegeven van de andere drie. Wie denkt dat hij daar een compleet beeld door heeft, zal bedrogen uitkomen. In eerste instantie is de eerste schijf van Quantum geweldig doordat elk nummer raak is. Opener ‘School’ laat in meer dan zeventien minuten de vele facetten van de muziek van Ralph de Jongh haarfijn horen. Van fragiele blues tot opzwepende passages waarbij het zweet van zijn voorhoofd bijna in de woonkamer ervaren kan worden. Alles wat hij in zijn mars heeft met zijn begeleiders, komt voorbij. ‘Going Away To Stay’ is daarentegen een meer toegankelijk nummer voor mensen die nog niet gewend zijn aan zijn kunnen. Hier wordt de muziek mooi opgebouwd en wordt de kunst van het weglaten ook goed verstaan.
De andere drie CD’s bevatten nog veel meer goeds. De tweede cd heeft bijvoorbeeld in ‘Ache’ en ‘Ache 2’, ‘Every Day’, ‘Every Day 2’ en Every Day 3’ mooie tracks die op een schitterende wijze verbonden aan elkaar zijn. Het lijken soms dezelfde tracks, maar ook weer niet. ‘Ache’ en ‘Ache 2’ hebben veel overeenkomsten terwijl het gevoel ook heel anders is dat meegegeven wordt. Dat is het knappe. Dat is ook te horen bij de drie versies van ‘Every Day’. Dit komt ook terug op derde en vierde CD. Dat maakt het luisteren naar Ralph de Jongh zo leuk. Alleen hele grote muzikanten kunnen met een klein nuanceverschil een nummer totaal anders laten klinken, zonder dat er daadwerkelijk veel lijkt te veranderen. Tel dat op bij de heerlijke serie nummers die op Quantum staan en men snapt dat het vier schijven genieten is.
De vraag is dan ook waarom er wordt geschreven dat de eerste in schijf ‘in eerste instantie’ geweldig is en blijkbaar daarna toch niet? Of minder? Laat men voorop stellen dat de kwaliteit van de eerste schijf niet veranderd. Die blijft geweldig. Toch zijn het de nuanceverschillen waarmee Ralph de Jongh op Quantum de luisteraar verrast in tracks die hetzelfde zijn, die het verschil maken. Daar is de pure muzikant te horen. En dat is dan genieten met kippenvel.
