Mooi lentegedicht door 85 jarige vriendin Annabel

Sproke.

Elfjes zweven langs de bloemen

Gnoompjes zijn overal in het woud

Waar zijn je ogen en oren, bijtjes zoemen

Het is eén groot spel, als je er van houdt.

Natuur is uitbundig in het vieren

van schepping; door alle kieren

bruist leven onstuimig naar buiten

kaboutertjes gooien elkaar met kluiten!

Zie je het niet, zie je het wel?

Zie je een hemel of zie je een hel?

Zie ik, zie ik, wat jij ook ziet?

Het leven een realiteit,

Waarom dit sproke dan niet?