Een gedicht door Egbert Hovenkamp II

1, 2, 3 VIER HET LEVEN

Ralph’s songs, muziek – je zou kunnen spreken van “spreken in tongen”. In mijn beleving is er een “flow”, een stroom direct vanuit het hart, vanuit de ziel en voorbij dat.
Het spreekt van een verbinding met “wat je niet ziet” en hij maakt dat hoor- en voelbaar voor wie durft.
Wanneer mij gevraagd wordt naar: wat is je favoriete nummer?, zeg ik “deze”, het nummer dat ik op dat moment luistervaar, even later “deze”, het nummer dat ik op dat moment luistervaar…..
Er hoeft geen oordeel, want die laat het wezenlijke uit je luistervaren wegglippen, dit geldt, mijns inziens voor alles wat er werkelijk, wezenlijk toe doet…..
Er hoeft geen prijs toegekend, want de prijs zit in dat het klinkt. Wordt er wel een prijs toegekend (bepaalde instituten kunnen dat niet laten) dan gun ik hem die van harte!
Nogmaals: het is de “flow” de gedrevenheid waarmee en waarin het gebeurt en dat geldt ook voor zijn schilder- en tekenwerk, ik duidt die maar even, ik doe maar een greep, als wat Anton Heyboer deed (het verhaal dat ik Anton (Heyboer) ooit hoorde zeggen toen hij, geblinddoekt aan het werk was (dit is geen letterlijk citaat, maar wel in de geest van wat hij zei!): “Ik doe dat, want anders komt de hoofd ouwehoeren en dingen zeggen als: daar kan het nog wel iets zus en zo of daar zou het beter zijn als…”).
Ralph blijft gewoon doen wat hij doet en gaat daar onverdroten, onbelemmerd mee door. Leven Zij Dank.
Blij en dankbaar dat er mensen (nog steeds) zijn die de Eigen Weg gaan, persoonlijk, uniek weergeven wat er ín hen leeft en daarmee wordt en is het universeel, dat wil zeggen, je kunt het beleven als spiegel.
Nix geen helden-dom, gewoon een medemens die leeft, weergeeft wat hij leeft en dat is waardevolledig.

© Egbert Hovenkamp II