De Nederlandse muzikant Ralph de Jongh bracht afgelopen december in één keer maar liefst drie platen uit.

Het was mijn eerste kennismaking met de muziek van de Nederlandse muzikant, die overigens ooit werd ontdekt door niemand minder dan Harry Muskee (Cuby & The Blizzards).

Op de flinke stapel platen die Ralph de Jongh tot dusver in eigen beheer heeft uitgebracht domineert de blues en het is blues van hoog niveau. Het is bovendien blues die buiten de bestaande hokjes durft te denken en die heerlijk rauw, puur, eerlijk en intens uit de speakers komt.

De wat mij betreft mooiste plaat die Ralph de Jongh eerder deze maand uitbracht heeft echter niet zo heel veel met blues te maken en begeeft zich vooral op andere terreinen. Op Breath Of Live werkt Ralph de Jongh samen met de violiste Ewa Pepper (geboren als Ewa Górzynska).

De in Polen geboren maar al enige tijd in Nederland woonachtige violiste drukt nadrukkelijk haar stempel op de instrumentatie op Breath Of Live, dat verder wordt gedomineerd door de akoestische gitaar en de doorleefde stem van Ralph de Jongh. De combinatie van de akoestische gitaar en de viool vind ik een hele bijzondere. Ewa Pepper krijgt op Breath Of Live flink wat ruimte, wat de plaat van Ralph de Jongh een bijzonder of zelfs uniek geluid geeft.

De songs op de plaat bevatten meer invloeden uit de folk dan we van Ralph de Jongh gewend zijn (al duikt stiekem ook wel wat blues op), maar ook dit is een genre waarin de Nederlandse muzikant uitstekend uit de voeten kan.

Zeker wanneer de viool de hoofdrol opeist heeft de muziek van Ralph de Jongh en Ewa Pepper een zeer stemmig karakter, maar de ingetogen klanken zitten ook vol gevoel. Dat wordt nog eens versterkt door de zang van de Nederlandse bluesmuzikant, die zijn hart in ziel legt in zijn vocalen. De combinatie van de vaak wat melancholisch aandoende klanken en de emotievolle zang van Ralph de Jongh geeft de plaat een bijzondere lading en het is een lading die aan komt.

De naam Ralph de Jongh klinkt natuurlijk zo Nederlands als de pest, maar in zijn zang hoor je hier gelukkig niets van terug. Een Nederlands accent is voor mij met grote regelmaat een afknapper, maar Ralph de Jongh klinkt alsof hij zijn songs heeft ingezongen in een lokale kerk ergens in het diepe Zuiden van de Verenigde Staten.

Omdat de productiviteit van Ralph de Jongh momenteel kennelijk geen grenzen kent, is Breath Of Live ook nog eens een dubbelalbum met maar liefst 17 songs en bijna twee uur muziek. Het is allemaal muziek die het moet doen met het veelkleurige vioolspel van Ewa Pepper, het sobere akoestische gitaarspel van Ralph de Jongh en zijn meeslepende zang, maar vervelen doet Breath Of Live geen moment.

Ik moest heel even wennen aan het sobere karakter van de plaat, maar inmiddels laat ik me keer op keer meevoeren door het fascinerende vioolspel en de emotievolle zang op de plaat. Breath Of Live is een buitengewoon fascinerende plaat, die alleen maar meer glans krijgt door het feit dat Ralph de Jongh al zijn muziek zelf uitbrengt en dit jaar ook nog veel andere muziek heeft gemaakt. Die andere muziek ga ik later nog eens ontdekken, want voorlopig beperk ik me tot het intense, wonderschone en uiteindelijk verslavende Breath Of Live.

Erwin Zijleman