QUANTUM 4 cd box
€ 14,95 (incl. BTW)
In stock
Ralph de Jongh – Quantum CD 1
Schrijf even een recensie, zeiden ze. Sure thing. Ik zet die plaat op. Fuuuuck. Ik snap pijlsnel dat dit bij uitstek geen spul is om te analyseren. Dit moet je voelen, ondergaan, opvreten. Je moet méé in die trip. De stem, gitaar en meesterlijke band van blueskoning Ralph de Jongh, dat zijn oerkrachten. Je hoort hier geen betekenisloze rommel uit het brein, maar diepe emotionele trillingen uit het hart, het scrotum en de diepste krochten der ziel. Laat ik dus maar met mijn derde oog kijken naar de audio die de kamer indampt vanaf Quantum – een compleet in de studio geïmproviseerd album. Op de openingstrack zingt Ralph het zelf al: “Let the light sound right through you”. Ik open mijn ziel en laat dat licht binnen, halle-fucking-lujah. Wat zie ik?
‘School’. Een episch ritueel in D. Achttien minuten maar geen seconde te veel. Ik zie Ralph hoog boven het waarneembare universum zweven op de sofa van een kosmische psychiater. Die trouwens een beeldschone vrouw is, gemaakt van gouden sterrennevels. Ralph biecht zijn shit op, soms fluisterend, soms gillend, soms hijgend, soms krankzinnig dansend op die divan. Alles moet eruit. Soms knarsen de gitaren met zoveel gevoel dat er een paar planeten exploderen.
‘On The Rolling Wave’. Een broeierige groove in A, waar Ralph met fijne groffe korrel overheen schuurt. De lyric die me beetgrijpt is “Telepathic raaannngge”. Als Ralph’s stem en snaren hier gezamenlijk in een briljante solo uitbarsten zie ik hem als een supervillain stoute blueslicks projecteren in de hoofden van de wereldbevolking, met een maf hoofddeksel dat telepathische golven versterkt.
‘Message’. Een ondeugend dansbaar rockertje in A, waarbij ik Ralph met Iggy Pop-achtige stuiptrekkingen rond zie swaggeren in een gruizig nachtcafé. Hij zingt: “I need a little shot of… in the middle of the night” en “I need a little crumb of… in the middle of the night”. Ralph, bel me een keer als je gaat stappen. Dit nummer zou trouwens een hit zijn geweest in de sixties of seventies. No joke.
‘Mad, Mad, Mad’. Lekkere rockerd in D. Een hele sterke sollicitatiebrief om bij de Stones zowel de posities van Jagger als Richards in te nemen. Ralph danst met zijn lippen getuit over het podium van Madison Square Garden, ergens midden jaren 70. Ballonnen stijgen op. Ralph neemt nonchalant een haal van een joint uit het publiek. Meisjes trekken hun truitjes omhoog.
‘BOY BOY BOY’. Een vlammende bluesrocker in D. Ik zie iemand voor een volle collegezaal afstuderen in de genderstudies met dit nummer als onderwerp. “De Jongh lijkt hier een statement te maken over de sociaal-culturele aspecten van het man- of vrouw-zijn en zijn eigen positie daarin.” Daarna verschijnt Ralph zelf om onder luid gejuich benoemd te worden tot Emeritus-Hoogleraar in de Dirty Rock ‘n’ Roll.
‘Heart School Lover’ Een prima stamper met de akkoorden G, A en C, omlijst door een koor van dronken engelen. Ergens hier bezingt Ralph zijn trademark: de klompen die hij op het podium vaak als kickdrum gebruikt. Ik zie Ralph op die enorme houten stappers als een blonde reus door een glooiend heuvellandschap struinen, met aan de straalblauwe hemel een hartvormige zon die hem de weg wijst op zijn levenspad. De school van het hart.
‘On The Dance Floor’. Funky shit in E, met een schitterende apengeile breakdown. Het is weinigen gegeven om de lyric ‘On The Dancefloor’ er op zo’n wijze uit te persen dat de luisteraar je serieus neemt, maar Ralph brengt hem met de overtuigingskracht van een ware profeet. Ik zie hem met één goddelijk snaargebaar de zeeën scheiden.
‘Fly’. Mooi. Een gepijnigde ballade in B-mineur met drank, drugs en de zucht naar ontsnapping en waarheid. Op een Perzisch tapijt vlieg ik met Ralph mee, ver boven onze aardse problemen. In de hogere luchtlagen komen we wat ijl kreunende gitaren tegen. Verdwaalde vogels groeten ons, en pinken ook maar een traan weg. Stratosferisch goed.
‘Going Away to Stay’. Een wonderschone introspectieve beschouwing in E. Over golven van gevoelens peddelt Ralph noest voort, op zoek naar rust en troost in de wetenschap dat niets eeuwig is. Hij kijkt naar de horizon als een verweerde kapitein. “Going away to the ocean, going away to stay”.
‘Old Country Road’. Een gloedvol getokkeld bluesje in G, vol harde waarheden: “a man has to learn, a man has to burn”. Gelukkig is er ook hoop: “I’ll be born my friend. Once more in my life I can feel paradise inside.” Ik zie Ralph als een tv-weerman die aankondigt dat er na sneeuwstormen en wanhopige rukwinden toch weer een nieuwe lente zal aanbreken, en dit met zoveel panache doet dat hij nog weken later berichten ontvangt van kinderen die hem willen zijn, en van vrouwen die hem moeten en zullen beminnen in een weiland.
‘Ease’. Melancholische vibes in D. Een slidegitaar als een eenzame cowboy trapt de deurtjes open en neemt ons mee naar binnen in Ralph’s saloon van blues en hoopvolle dromen. Daar zitten de emoties nu eens vrij kalm te kaarten. Bartender Ralph spreekt je berustend toe: “We’re gonna be allright”.
‘Angel’. Een bevlogen liefdeslied met een goddelijke gitaarintro. Ralph begint alleen en triest. “I’m hiding in the darkness, mama”. Maar als een opperwezen schept hij licht in zijn eigen duisternis, en lijkt dan zowel een geliefde als het leven zelf te omarmen. Hoe krijgt Ralph de Jongh het met zijn fenomenale band voor elkaar om zo’n rijk panorama van gevoelens te schilderen? “Not a billion words, can explain this mystery”, zingt hij.
En dan bestaat Quantum uit nóg drie cd’s of vinylplaten. Luister met je derde oog, en laat bluesguru Ralph de Jongh je ziel masseren. Verlichting zal je deel zijn.
reviews (5)
Add a review
You must be logged in to post a review.
Ralph de Jongh –
http://markus-hagner-photography.com/?p=53941
Welcome to the WIZ-WORLD of Dutch Beethoven as musico & Michelangelo as pictor – Ralph De Jongh in early 2019! When other manimals are taking a hibernation pause Monsieur De Jongh is ever so creative all time of the year and by day and night! Even in his weirdest nightmares he is creating and composing ever so haunting-beautiful melodies and songs and also is painting new colorful artistry. If one day is arriving still in a long, long period and he will be Baron Samedi or in the Mexican Realm Of The Dead or in Valhalla he will off course write tunes and will thunderstrike the holy earth with them. So Punxsutawney groundhogs wake up and freak-out to explore the sensations of the new 4 chef d’oeuvre cd’s “Quantum”!
„School“ is Ralph’s reminescence to the immoral Jim Morrison & The Doors. His canto in the first passage is melancholic and the music is perceptive-slow and utmost seductive. In the second his voice is exploding and his guitar artistry on fire. Starry extraterrestrial opus! By the consecutive „On The Rolling Wave“ he is hi-jacking you back to the good ole Woodstock era with a musical retro flair. His voice is powerful, freaked-out and his six-string lunacy is combining all ecstasy-styles of the axe-masters of the festival. These long-run titles will set devotees heart aflutter. By „Boy Boy Boy“ the first single of „Quantum“ De Jongh solicits as Ian Hunter by vocals and Mick Ronson on axe in personal union. „Heart School Lover“ is his personal ode to his pubertal fantasies. His beloved heart-lady Moon Anderson is spicin‘ it up by her soulfoul background-suffrage. Ralph is jammin‘ the Stones-style with his mates. „On The Dance Floor“ unites disco with funk-grooves. „Going Away To Stay“ is the heart-touching and loveable ballad culmination. „Old Country Road“ is a most poignantly mélange of country music with finest fingerpickin‘ six-string plays. By „Ease“ the master is the lord of the slide-bottleneck-magic the stirring delta-blues-style. „Angel“ is the heart-touching and warming ballad in love to all the divine loveables on earth and in heaven. Starry soulful grand-final!
Ralph de Jongh –
Ralph de Jongh: Quantum
2017 was een memorabel jaar voor Ralph de Jongh, hij trouwde niet alleen met zijn lieftallige Moon, maar bracht ook vier albums uit. Hieronder bevonden zich het imposante drieluik Dancing on a Volcano en Breath of Live, het dubbelalbum waarop hij een bijzondere chemie heeft met de fantastische Poolse violiste Ewa Pepper. Vorig jaar hield Ralph zich tamelijk koest, maar is nu terug met Quantum, een box bestaande uit vier cd’s, met daarop maar liefst tweeëndertig nieuwe nummers, samen goed voor ruim vijf uur muziek. Het album werd in slechts drie dagen tijd opgenomen. Bijna alles ontstond ter plekke in de studio en de andere muzikanten mochten naar believen de songs invullen. Twee songs werden eerder, begin 2018, opgenomen, On the Dancefloor en On the Rolling Wave. Hierop zijn naast Ralph, zijn Alkmaarse vrienden Almar Fernhout, Leon van Etten en Michel ten Hoope te horen. Eind januari kwam het trieste nieuws dat laatstgenoemde plotseling was overleden. De overige liedjes zijn ingespeeld door bassist Nico Heijligers, drummer Marcel Wolthof en zangeres Moon Anderson. Dus alles in een zeer sobere bezetting. Deel een getiteld Best of Quantum opent met het langste nummer, School, meer dan zeventien minuten. Het tekent de eigenzinnigheid van Ralph. Een meer commercieel ingesteld muzikant had zeker als opener voor een korter en beter in het gehoor liggend nummer gekozen als bijvoorbeeld het uptempo Message. Dit nummer wordt trouwens wel op 2 maart de eerste officiële single. Een liedje in de beste Stones traditie en zo staan er genoeg op het album. Naar het einde toe staan op de eerste cd een aantal bijzonder fraaie ballades, die me nog beter bevallen. Zoals bijvoorbeeld het heerlijk relaxte Fly, waarop de schilderende bassist, of misschien beter gezegd, bassende schilder Nico Heijligers excelleert. Ben je trouwens niet bekend met zijn schilderijen, zijn website is absoluut een bezoekje waard! De overige drie cd’s vormen samen Uncensored, waarop ook een aantal nieuwe nummers te horen zijn en een aantal andere versies van bepaalde nummers. Je hoort hier muzikanten die heel relaxt en volledig op hun gemak voelen in de studio, hetgeen het eindresultaat zeker ten goede komt. Ralph de Jongh is gelukkig weer terug en hoe! Op zijn website is het album reeds te bestellen en hier kun je zijn concertdata terugvinden. De officiële cd-release is op 2 maart in Maloe Melo in Amsterdam.
Review
Theo Volk
23 Feb 2019
Ralph de Jongh
Quantum
Label:
Independent
Releasedatum:
2-3-2019
Links:
WEBSITE
http://www.johnnysgarden.nl/?q=content%2Fralph-de-jongh-quantum&fbclid=IwAR3Vtalf46RhwEp3AbJETM9lAmmJWKwkBPqC_KzAu8xcYPCuy0qt2TXtfEw
Ralph de Jongh –
https://www.whiteroomreviews.nl/cd-reviews/ralph-de-jongh-quantum/
RALPH DE JONGH – QUANTUM
De Nederlandse bluesheld Ralph de Jongh heeft de afgelopen jaren al veel producties op zijn naam gezet. Zowel op plaat als op het doek is hij zeer actief. De kunstenaar pur sang weet daarmee zijn volgers ook regelmatig goed te verrassen. Eigenlijk worden hun oren met zijn muzikale releases stuk voor stuk in de watten gelegd. Waar hij eerst nog met eet trilogie kwam, heeft hij nu nog meer heets in petto voor de muziekliefhebber: Quantum. Deze box telt zelfs vier schijven.
Op de eerste schijf wordt eigenlijk een samenvatting gegeven van de andere drie. Wie denkt dat hij daar een compleet beeld door heeft, zal bedrogen uitkomen. In eerste instantie is de eerste schijf van Quantum geweldig doordat elk nummer raak is. Opener ‘School’ laat in meer dan zeventien minuten de vele facetten van de muziek van Ralph de Jongh haarfijn horen. Van fragiele blues tot opzwepende passages waarbij het zweet van zijn voorhoofd bijna in de woonkamer ervaren kan worden. Alles wat hij in zijn mars heeft met zijn begeleiders, komt voorbij. ‘Going Away To Stay’ is daarentegen een meer toegankelijk nummer voor mensen die nog niet gewend zijn aan zijn kunnen. Hier wordt de muziek mooi opgebouwd en wordt de kunst van het weglaten ook goed verstaan.
De andere drie CD’s bevatten nog veel meer goeds. De tweede cd heeft bijvoorbeeld in ‘Ache’ en ‘Ache 2’, ‘Every Day’, ‘Every Day 2’ en Every Day 3’ mooie tracks die op een schitterende wijze verbonden aan elkaar zijn. Het lijken soms dezelfde tracks, maar ook weer niet. ‘Ache’ en ‘Ache 2’ hebben veel overeenkomsten terwijl het gevoel ook heel anders is dat meegegeven wordt. Dat is het knappe. Dat is ook te horen bij de drie versies van ‘Every Day’. Dit komt ook terug op derde en vierde CD. Dat maakt het luisteren naar Ralph de Jongh zo leuk. Alleen hele grote muzikanten kunnen met een klein nuanceverschil een nummer totaal anders laten klinken, zonder dat er daadwerkelijk veel lijkt te veranderen. Tel dat op bij de heerlijke serie nummers die op Quantum staan en men snapt dat het vier schijven genieten is.
De vraag is dan ook waarom er wordt geschreven dat de eerste in schijf ‘in eerste instantie’ geweldig is en blijkbaar daarna toch niet? Of minder? Laat men voorop stellen dat de kwaliteit van de eerste schijf niet veranderd. Die blijft geweldig. Toch zijn het de nuanceverschillen waarmee Ralph de Jongh op Quantum de luisteraar verrast in tracks die hetzelfde zijn, die het verschil maken. Daar is de pure muzikant te horen. En dat is dan genieten met kippenvel.
Kunstenaars zijn mensen die mensen zowel kunnen verrassen als weten te raken. Dat Ralph de Jongh daarom een kunstenaar in de breedte van het woord is, blijkt eens te meer. Quantum is een doordachte, pure release, waarmee de luisteraar lang luistergenot gegeven wordt.
Mélinda Calazel –
to connect Ralph de Jongh to the south west of France 🙂
Thomas Tallasch –
een ongelooflijk goed gemaakt album, een must voor fans van Ralph