http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2017/FEB1/CD41.html

RALPH DE JONGH – DANCING ON A VOLCANO (3 CD-BOX)
www.rootstime.be

RALPH DE JONGH – DANCING ON A VOLCANO (3 CD-BOX)

Mogelijk dat de titel van deze cd-box een metafoor is voor het leven dat de Nederlandse singer-songwriter, bluesman in hart en nieren, tot nu toe heeft geleid. Al van kindsbeen af doorliep de blueszanger de vele stadia van een rebels leven ongeveer als een evenwichtskunstenaar die balanceert op een koord overheen vulkanisch lava. De passie voor de blues was tegelijk zijn drijfkracht en focus. En dit drieluik – ‘Highway Men’, ‘Bemuse Me’ en ‘Misty Train’,- is daar een illustratie van. In het Nederlandse bluescircuit staat Ralph De Jongh bekend als een bij uitstek Live artiest die de blues op zijn eigen onstuimige manier expressief weet te vertolken, terwijl hij zich met gitaar, mondharp en voetstomp begeleidt. Tot twee maal werd hij bij een ‘Dutch Blues Challenge’ tot winnaar uitgeroepen en zijn albums werden telkens lovend onthaald. Veelzeggend is ook het feit dat het eerste album dat Ralph ooit kocht de plaat ‘Damn Right I Got the Blues’ was, van zijn held Buddy Guy, één van zijn rolmodellen. Samen met de Rolling Stones en veel later zijn mentor Harry Muskee werden de bluespioniers zijn voornaamste leidsmannen.
Dit drieluik is thans een voorlopige bekroning van zijn twee decennia omspannende carrière, die wellicht een nieuwe impuls zal krijgen, nu hij na vele omzwervingen eindelijk van zijn muziek kan leven. In het bijhorend tekstboekje van de zeer fraai uitgegeven cd-box, die drie cd-schijfjes omsluiten, staan flarden van zijn biografie vermeld, vooral over de muzikanten die met hem optrokken en hem tot steun waren. Ook op deze cd-trilogie wordt hij omringd door een zestal muzikanten die hem met percussie, trompet, trombone, sax, gitaar en bas begeleiden. Toetsenist Roel Spanjers is eveneens van de partij, naast enkele gastmuzikanten en backing vocalisten. Het draagt allemaal bij tot de klankrijkdom van de bluessongs in deze trilogie, waarin de zanger/gitarist varieert met bluesrock, slowblues, gospel, boogie en funkblues, steeds als het ware improviserend recht vanuit het hart.
In het eerste luik ‘Highway Man’ toont Ralph zich vooralsnog rusteloos, reeds vanaf de opener, het metaforische ‘Highway Man’, waarin hij alle remmen los gooit. De bluesman ontpopt zich als een stemmingsmens die zich zowel onstuimig kan lanceren als zich nostalgisch kan verliezen, bijv. in ‘Rain Is Darkening’ zoals een druilregen de straatstenen bewasemt. Wanneer de blazers meedoen baden de songs in een aanstekelijke groove zoals o.m. bij ‘Breakfast Served’, ‘Blond Boy’ en vooral bij het jubelende ‘Sun Surprise’ als een viering van de oprijzende zon. De slidegitaar in het gepassioneerde ‘You Know What I Like’, de ritmesectie in het funky ‘Burden Of Man Funk’ of de sax in het sussende ‘Summerday, Summernight’ markeren telkens andere momenten hetzij golfbewegingen in het levensparcours van de blueszanger. Ergens daartussenin gaat het songpareltje ‘Everywhere’ schuil, dat mede door de achtergrondzang naar een gospel overhelt en de intensiteit heeft van een bluesklassieker.
Het tweede luik, ‘Bemuse Me’ omsluit wederom een variatie aan bluesgenres, uptempo rockblues en slowblues, soms lijzig, slepend, kabbelend of ingetogen vertolkt, dan weer opzwepend of vitaal. De backing zang, percussie en blazerssectie volgen de stemmingwisselingen van de zanger, die afgaande op songs als ‘Weird’ en het gevoelvolle ‘Still A Fool’ zich aan de kant van de buitenbeentjes schaart. Songs als bijv. het soulvol gezongen ‘Bemuse Me’ of het gevoelvol vertolkte ‘Father, Mother’ met slidegitaar komen over als bekentenislyriek. De trompet of sax solo’s verhullen of intensifiëren de gevoelsstroom alsof elk instrument de rusteloosheid van de zanger mee wil verklanken. Op het sobere ‘Hurrying By’ hoor je de invloed van Peter Green. Vrouwelijke of een enkele keer mannelijke backing vuren aan of beamen de tekstlyriek van Ralph, die al woelend in zijn zielsroerselen aan inspiratie geen gebrek heeft.
In de derde cd, ‘Misty Train’, kiest Ralph De Jongh, na drie Live opgenomen songs, voor een meer sobere bedding voor zijn songs. Waar nu de hoornblazers zwijgen, komen in de plaats daarvan slidegitaren en een viool meer droefenis doorheen de songs van de songwriter weven, zoals o.m. op het melancholische en tegelijk liefdevolle ‘Dear Mama’ of nog in ‘Songdust’. Het breekbare ‘Goodnight Girl’ komt over als een wiegelied en ‘Lay My Burden Down’ heeft een spirituele dimensie. Het narratieve ‘Life Is Like a River With No Name’ met mondharp lijkt de levensfilosofie van de muzikant te weerspiegelen en ‘Let The Tears Surface’ heeft iets troostend. Het van tederheid doordrongen ‘Easy To Live With You’ is zeker een hoogtepunt naast ‘Ride And Sing’ in duozang, opklinkend als een gebed. Het ritmische ‘Shout Myself Back Together’ wortelt in oude blues evenals het haast wanhopige ‘Everybody’s Got To Go’. De laatste songs verhullen nauwelijks de droefenis zoals in het gedesillusioneerde ‘No Bridges Too Far’ of in het laatste ‘As I Passed’, waarin de viool van Ewa Pepper nog éénmaal aan de tristesse weerklank geeft.
Ralp De Jongh is niet alleen een bluesman ‘pur sang’ maar ook een poëtisch songschrijver die zijn songs als een soort healing aanwendt. De songs schreef hij o.m. in de trein, op een veranda, een strand, tijdens het toeren of een soundcheck, overdag of bij het invallen van de avond, tijds- of seizoensgebonden. Alle songs werden trouwens zonder overdubs opgenomen, wat de authenticiteit van de zowat veertig songs verhoogt. Over gans de lijn blijft de bluesgitarist getrouw aan zijn bezielde expressief vertolkte blues.
Marcie
02/18/17 – Delft, Zuid-Holland in De Konick Bluesfestival @ De Steck
02/25/17 – Groningen, Groningen in Jazzcafe Alto
03/03/17 – Eindhoven in Café Wilhelmina met band!
03/05/17 – Den Helder in NJoy
03/18/17 – Amen, Drenthe in De Amer

03/23/17 – North Sea Jazz Club Amsterdam met band!

03/25/17 – VANSLAG in Borger met band!

Label: Ralph De Jongh Recordings