Ralph de Jongh (NL) – Dancing On A Volcano

Pure artiesten die het voor elkaar krijgen om puur te blijven. Dat ziet men in de huidige wereld steeds minder. Likes, volgers en het harde geld zorgen ervoor dat vele muzikanten het zicht op hun eigen ik redelijk snel verliezen. De Nederlandse bluesman Ralph De Jongh heeft de verleiding in de decennia in het vak allemaal voorbij zien komen. Toch valt hij vooral te roemen om het feit dat hij nog gewoon zichzelf is. Om dat te vieren komt hij via zijn eigen Ralph De Jongh Recordings met Dancing On A Volcano, een trilogie welke de albums Misty Train, Highway Men en Bemuse Me met zich meebrengt.
Highway Men is een van de drie schijven in de box. Hier is Ralph De Jongh in twaalf nummers te horen. De blues wordt met een volle bezetting mooi vertolkt. De karakteristieke stem, welke talloze malen vergeleken is met die van een jonge Mick Jagger, is de leidraad door het diverse aanbod van nummers. Van lekkere uptempo bluessongs, als ‘Highway Men’, en aanstekelijke meezingers, waaronder ook ‘Breakfast Served valt’, tot aan heerlijk zwoele tracks, ‘You Know What I Like’; het vormt een mooi beeld van hoe sterk de blues op verschillende manieren kan worden weggezet door een persoon, zonder aan identiteit te verliezen.
Bemuse Me telt elf nummers. ‘Weird’ zet gelijk de toon. Ralph de Jongh toont hier ook de meerwaarde van achtergrondzangeressen. Daarbij blijken ook blazers van toegevoegde waarde te zijn. Het hoeft niet allemaal met de gitaar verkondigd worden. Juist niet. Dat ziet deze singer-songwriter. Door deze invulling combineert hij de blues met de Rolling Stones. Daar blijft hij toch constant mee worden verbonden. Van deze schijf is ‘Still A Fool’ misschien wel de meest gevoelige track van allemaal. In een rustig tempo geeft Ralph de Jongh zijn ziel helemaal bloot. Breekbaarder zal men hem zelden treffen. In ‘China’ laat hij de emotie ook spreken. Ditmaal gebeurt het op een wijze die aansluit bij wijlen Jeff Buckley.
Misty Train telt negentien tracks. Deze schijf telt eerst drie live-track. ‘Misty Train’, ‘Waist Deep’ en ‘Highway Man’, welke op zijn beurt hierdoor driemaal vertegenwoordigd is in deze release, bewijzen dat deze sympathieke man ook live laat horen wat hij op plaat ook presteert. Misschien is het live zelfs nog wel een tikkeltje gevoeliger. Opener ‘Misty Train’ zal bij menig luisteraar kippenvel bezorgen. De na vier verloren tracks, eindigt Ralph De Jongh met ‘As I Passed’. Om dat in te kunnen beelden, moet men Johnny Cash in de tijden van de American Recordings in het hoofd nemen en dit combineren met het stemgeluid van Ralph de Jongh. Hierdoor laat hij de luisteraar achter met kippenvel. Weer.
Deze drie schijven worden prachtig vormgegeven. Het doosje bevat de drie CD’s in aparte hoesjes. Daarbij is een mooi boekje waarin naast mooie quotes ook vele foto’s en mooie verhalen zijn opgetekend. Tevens wordt er ook een mooie ode gebracht aan de man die in Nederland de personificatie van de blues is: Harry Muskee.
In een wereld waar alles sneller moet, waar alles al wordt afgeschreven voor het daar is, zijn er nog weinig zaken puur. In de twintig jaar dat Ralph de Jongh in het vak zit, is zijn leven getekend, zijn de verleidingen afgeslagen en heeft de liefde overwonnen. Dancing On A Volcano is niet alleen een uiterst mooie, veelzijdige release van Nederlands bluesheld, maar bovenal een document waarmee wordt getoond dat dicht bij je hart blijven loont.